Dylan Richards ( aka Zilla ) solo projesi King Cannibal ile “Let The Night Roar”da gerçekten sert, kan akışını hızlandıran, kuvvetli baslar ve kesik vuruşların ustaca harmanlandığı bir çalışmaya imza atıyor. Dubstep, grime ve drum’n bass sularında gezinen albüm sıklıkla hip hop ve elektronik ritim ve öğlerden de besleniyor. Sade ve davetkar denebilecek bir açılışın ardından nabzın yükseldiği, tribal efektlerle süslü “Flower of Flesh and Blood” ve favorimiz “Aragami Style” ile bahsettiğimiz çetinceviz coğrafyaya adım atmış oluyoruz. Sert, ödünsüz, karanlık ve zaman zaman da ürkütücü bir drum’n bass duygusuyla örülmüş dans ritimleri arasında yol alınan tekinsiz bir yolculuk bu. Albümün genelinde yüksek perdeden seslerin ve brutal bir havanın hakimiyetindeki karanlık ama ritim duygusu güçlü parçalardan oluşan bir akıştan bahsetmek mümkün. “Murder Us” ve “So… Embrace the Minimum” ve “Colder Still” bu anlamda öne çıkan diğer parçalar. Richards müzik üretirken belirgin bir temadan yola çıkmayı sevmediğini belirtse de, bu albümde bazen uzakmış gibi algılasak da aslında çok yakınımızda olan sevimsiz ve korkutucu bir hayatın izdüşümünü, acımasız ve sert tonların etkisindeki bir ses paletinden yarattığı renkleri kullanarak gerçekleştirdiğini görüyoruz.Bu yazı Babylon derginin 2009 kış sayısında yayınlanmıştır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder