90’lı yılların başında
İlpo Vaisanen ile birlikte kurdukları unutulmaz ikili Pan Sonic’in yarısı olan
Mika Vainio kendi kişisel üretimlerine Magnetite ile devam ediyor. Vainio’nun
Touch etiketiyle yayınladığı beşinci solo albümü yine soyut seslerle örülü,
ambient / drone arasında gidip gelen ama minimal ve analog tınıların
sıcaklığını da bir şekilde vermeyi başaran ortanın üstü bir çalışma. Elektronik
müziğin mihenk taşlarından sayılabilecek bir grubun elemanı olarak Mika
Vainio’nun solo işlerine genel bir bakış fırlattığımızda, bunların her birinde
öz olarak bazı ortak yapıların olduğunu ama buna rağmen her bir çalışmada ana
omurgaya eklemlenen farklı yapı taşları olduğunu da görüyoruz. Bu defa Vainio
oldukça minimal, ara ara sessiz pasajların kullanıldığı, özenli bir dinleme
olmadığında kendini unutturan bir çalışmaya imza atmış. Gürültüyle sessizlik
arasındaki uzun eksende oldukça steril, dengeli ve kendinden emin bir şekilde
akıp giden albümü Vainio’nun önceki çalışmalarına yakınlık duyanlar için salık
verirken, ilk denemesini yapacak olanlara öncesinde birkaç doz 90’lar dönemi
Pan Sonic albümü tavsiye ediyoruz. Son olarak Vainio’nun Fin olmasına rağmen
uzunca züredir Berlin’de yaşadığını ve bu albümdeki parçaları da 2010-2011
döneminde kaydettiğini de not düşelim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder