Oren Ambarchi. Audience Of One. Touch (minima)

Bugüne dek imza attığı onlarca albüm ve ortak çalışmayı tek bir müzikal kulvara sokmamızın imkanı olmayan bir isim olarak Ambarchi, guitarist ve perküsyoncu kimliğinin çok daha ötesinde bir “araştırmacı müzisyen” tavrıyla sese ilişkin algılarımızın ufkunu genişletmeye ve zorlamaya devam ediyor. Fennesz’den Sachiko M’e, Jim o’Rourke’dan John Zorn’a onlarca isimle birlikte çalışan Ambarchi’nin son albümü biri yarım saati aşan dört parçadan oluşuyor. Giriş parçası “Salt” Paul Duncan’ın yumuşak vokali ve arka plandaki piyano dokunuşlarıyla bünyemizi iyice sakinleştiriyor. Ardından gelen “Knots” adeta bir başyapıt kıvamındaki kurgusuyla bir yandan Eyvind Kang’ın yaylı partisyonları ve bir yandan da Joe Talia’nın hipnotik ve başdöndüren davuluyla olgunlaşırken, Ambarchi’ye de gitarıyla uçsuz bir evrende gönlünce dolaşması için de etkileyici bir arka plan yaratıyor. Bu uzun parçanın ikinci yarısında kaotik bir boyuta aralanan kapılar, albümün kalan kısmında deneysel tınılarla ve Kang’ın çarpıcı melodileriyle renklendirilen sakin ve keyifli bir yolculuğa evriliyor. Özellikle gitarın ana formundan uzaklaştırılıp başka kimlikleriyle beslediği parçalarda Ambarchi’nin müziğinin farklı yönlerinin en parlak yansımalarını görmek mümkün. Albümün Ambarchi’nin zengin diskografyasındaki önemli köşetaşlarından biri olduğu muhakkak.