Mark Fell. UL8. Editions Mego ( minima )

SND ve Blir projelerinden de bildiğimiz Mark Fell, 2010 yılına son anda attığı deparla ardı ardına yayınlanan iki enfes albüm sıkıştırmayı becermiş yetkin bir prodüktör aslında. Fell’in 2010 sonlarına doğru Raster Noton etiketiyle yayınlanan Multistability albümünün hemen akabinde piyasaya sürülen yeni çalışması, sıklıkla elektronik tandanslı deneysel ve soyut işlere kapısını ardına dek açan Editions Mego etiketini taşıyor. 20 parçanın yer aldığı albümü kendi içinde üç bölüme ayrılan konsept bir çalışma olarak değerlendirmek mümkün. Melodik kurgunun olmadığı kaygan bir zeminde yeşeren bu parçaların tümünde ana omurgayı tekil bir ses tınısının oluşturduğunu görüyoruz. Üç bölümün her birinde ana kaynağı benzerlik gösteren bu tınılar farklı ritmik yapılarla harmanlanıyor. Minimalist bir yaklaşımla şekillenen bu parçaların oluşturduğu tek katmanlı ses yumakları âdeta tek bir rengin farklı tonlarını kullanan bir ressamı anımsatıyor bizlere. Ses olgusunun bilinmeyen coğrafyalarına yelken açan çalışmada kompleks ve girift yapılardan olabildiğince kaçınılmış. Her bir tınının kendi hâlindeki hikâyeciklerinin peşine düşen Fell, zaman zaman Autechre’ı anımsatan bir soyutlamanın ardından gitse de, albümdeki parçaların kendi dokusal kimliklerini korumayı da başarmış. Deneysel işlere ekstra kulak kabartanlar için.